சிவபுராணம்
ஆக்கமள விறுதி யில்லா யனைத்துலகும்
ஆக்குவாய் காப்பா யழிப்பா அருள்தருவாய்
போக்குவா யென்னைப் புகுவிப்பாய் நிந்தொழும்பில்
நாற்றத்தினேரியாய் சேயாய் நணியானே
மாற்ற மனங்கழிய நின்ற மறையோனே
கறந்த பால் கன்னலொடு நெய் கலந்தாற் போலச்
சிறந்தடியார் சிந்தனையுள் தேனூறினின்று
பிறந்த பிரப்பறுக்கு மெங்கள் பெருமாள்
நிறங்களோ ரைந்துடையாய் விண்ணோர்களேத்த
மறைந்திருந்தா யெம்பெருமான் வலவினை யென்றன்னை!
மறைந்திட மூடிய மாயவிருளை
அறம்பாவ மென்னு மருங்கயிற்றாற் கட்டிப்
புறத்தோல் போர்த்தெங்கும் புழுவழுக்கு மூடி
மலஞ்சோரு மொன்பது வாயிற்குடிலை
மலங்கப் புலனைந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய
விலங்கு மனத்தால் விமலா வுனக்கு
கலந்த அன்பாகிக் கசிந்துள்ளுருகும்
நலந்தானிலாத சிறியேற்கு நல்கி
நிலந்தன்மேல் வந்தருளி நீள் கழல்கள் காட்டி
நாயிற் கடையாய்க் கிடந்த அடியேற்குத்
தாயிற்சிறந்த தயாவான தத்துவனே!
மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே
தேசனே தேனா ரமுதே சிவபுரனே
பாசமாம் பற்றறுத்துப் பாரிக்கும் ஆரியனே
நேச வருள் புரிந்து நெஞ்சில் வஞ்சங்கெட
பேராது நின்ற பெருங்கருணைப் பேராறே
ஆராவமுதே யளவிலாப் பெம்மானே
ஓராதா ருள்ளத்தொளிக்கு மொளியானே
நீராயுருக்கியென் னாருயிராய் நின்றானே
இன்பமும் துன்பமு மில்லானே யுள்ளானே!
(தொடரும்)-2
No comments:
Post a Comment